-Ηλίας Τραμπάκουλος - Λίγο μετά τα Χριστούγεννα και πριν την Πρωτοχρονιά- μέχρι και την δεκαετία του ΄70- γινότανε χαμός στην περιοχή του Καρύδα. Το στριφτό έδινε και έπαιρνε. Δεκάδες νεαροί και μεγαλύτερης ηλικίας μαζεύονταν στην αλάνα απέναντι από το πατρικό μου και το κουμάρι έδινε και έπαιρνε.
Να τι ήταν το στριφτό. Βάζανε μια μικρή πέτρα στο έδαφος και από μια απόσταση 10 βημάτων ρίχνανε, όσοι συμμετείχαν, κέρματα ίδιας αξίας. (εγώ θυμάμαι τα δίφραγκα) Όποιου το νόμισμα πλησίαζε πιο κοντά στην πέτρα μάζευε όλα τα δίφραγκα και τα έστριβε, δηλαδή τα πέταγε ψηλά στον αέρα με παλμό. Εκείνα που προσγειώνονταν με τις κορώνες προς τα πάνω τα κέρδιζε αυτός που τα ‘στριβε. Πλεονασμός , αλλά για τους μικρότερους αναγνώστες μας, «κορώνα» λέγανε την πλευρά του νομίσματος που είχε χαραγμένο το κεφάλι του βασιλιά. Αυτά που είχαν προσγειωθεί με τα γράμματα προς τον ουρανό τα ‘στριβε ο δεύτερος πλησιέστερος στην πέτρα. Έπαιρνε κι αυτός τις κορώνες και συνέχιζε ο τρίτος, μετά ο τέταρτος επιλαχών, μέχρι και το τελευταίο δίφραγκο γίνονταν στριφτό. Όπως σε όλα τα παιχνίδια έτσι κι εδώ υπήρχαν και οι ενστάσεις. Κάθε παίχτης είχε δικαίωμα να πει «κομμένη», που σήμαινε ακύρωση του στριψίματος και επανάληψή του. Αν, παρ’ ελπίδα, το κέρμα στεκότανε σε κάποιο πετραδάκι όρθιο, οι συμπαίχτες φώναζαν «κάγκαλος» και τότε ο παίχτης το ξαναέστριβε.
Τέτοιο ήταν το πάθος που μαζεύονταν πολλοί θαμώνες που παρακολουθούσαν κι έκαναν χάζι με τον τζερτζελέ που γινόταν στο … ματς. Οι διαπληκτισμοί και οι καβγάδες στην ημερήσια διάταξη. «Εγώ είμαι πιο κοντά στην πέτρα», «Δεν έστριψες καλά» ήταν η μόνιμη επωδός. Βρέθηκα μια φορά μπροστά σε έναν τέτοιο ομηρικό καβγά. Μαλλιά-κουβάρια δυο 25χρονοι που κυλιούνταν στο χωμάτινο τερέν του Καρύδα. Ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, προφανώς.
Το «έθιμο» ατόνησε λόγω της συστηματικής και οργανωμένης λειτουργίας των πρακτορείων ΟΠΑΠ και καζίνο αλλά και λόγω των τακτικών επισκέψεων περιπολικού της αστυνομίας μετά από τηλεφωνήματα περιοίκων ή- φαντάζομαι- και συζύγων των εποχιακών κουμαρτζήδων.
Οπότε… τέρμα τα δίφραγκα!
Υ.Γ.1 Οι φωτογραφίες, δυστυχώς, δεν είναι από του Καρύδα. Απλά, βοηθάνε να μπούμε στο κλίμα της είδησης.
Υ.Γ. 2 Το κειμενάκι αυτό το είχα "ανεβάσει"ξανά πριν 2-3 χρόνια. Λόγω των ημερών το αναδημοσιεύω.
Υ.Γ.3 Κάποιοι πιο έμπειροι μπορούν να μας θυμίσουν τι γίνονταν στα καφενεία με τους ... περιστασιακούς χαρτοπαίκτες των γιορτινών ημερών.
