Γράφει ο Αγαπητός Ξάνθης-Αρχιτέκτονας-Μεταδιδάκτορας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Ακόμη θρηνεί όλη η χώρα τον 25χρόνο μοτοσικλετιστή τον οποίο χτύπησε θανατηφόρα ο 40χρόνος με τη Corvette στη Λ. Βουλιαγμένης στη Γλυφάδα,προσθέτοντας ακόμη ένα/μια στη θυσία στον Μολώχ της ασφάλτου. Την ίδια ημέρα σε ημερίδα στην Ρόδο, των Δ/ντων ξενοδοχείων Ρόδου σχετικά με τον Τουρισμό και το Περιβάλλον,επισημαίνεται η περιβαλλοντική συνείδηση και η άμεση σύνδεση της με τον ποιοτικό τουρισμό και την κλιματική αλλαγή.
Δύο ζητήματα διαφορετικής κοινωνικής φύσεως που έχουν όμως κοινή ρίζα διεξόδου.
Και αυτή λέγεται ΠΑΙΔΕΙΑ.
Σήμερα έντονα απουσιάζει και στα δύο φλέγοντα θέματα η καλλιέργεια της εκπαίδευσης ως βασική υποκατηγορία της γενικής παιδείας στη χώρα μας, κυρίως ως στάση ζωής και ατομικής ευθύνης του ατόμου.
Μάλιστα, η τοπική ΕΥΘΥΤΑ, ως εταιρεία υποστήριξης θυμάτων ατυχημάτων μέσα σ’ όλες τις άλλες πανελλήνιες δραστηριότητες είχε βάλει κύριο στόχο και την αποδοχή μαθήματος για την κυκλοφορική αγωγή-οδική ασφάλεια από το Υπουργείο Παιδείας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Όσο για την ευαισθησία για το περιβάλλον και την ανάλογη Περιβαλλοντική Εκπαίδευση, είναι επιτακτική ανάγκη να διεισδύσει στα σχολειά, ώστε να ζυμώνεται από τα παιδικά χρόνια η συγκεκριμένη θεματολογία. Σημειώνεται ότι, υπάρχει μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Επιστήμων της Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΤΕΠΑΕΣ) του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Ρόδο, όπου διδάσκεται η περιβαλλοντική αγωγή και στάση σε διπλωματούχους επιστήμονες όλων σχεδόν των ειδικοτήτων, ως μια μορφή διεπιστημονικής μάθησης και ειδικότητας.
Το περιβάλλον σήμερα καλύπτει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων και παγκόσμιων πρωτοβουλιών θεωρώντας ότι το κλίμα ως απότοκο του περιβάλλοντος συγκαταλέγεται στις σύγχρονες απειλές του πλανητικού μας συστήματος. Δεν γνωρίζει σύνορα, διαμορφώνει οικονομίες και τέλος παίζει ρόλο στη βιωσιμότητα του ανθρώπινου γένους και όχι μόνο.
Μέσα σ’ αυτές τις λίγες σκέψεις και ισορροπώντας και στα δύο εκπαιδευτικά υποκείμενα, ένιωσα μεγάλη ικανοποίηση διαβάζοντας το άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της Κυριακής (23. Φεβρ. 2020), όπου αναφέρεται με τίτλο «Νέα Μαθήματα και νέα βιβλία» ότι αποφάσισε το Υπ. Παιδείας από το νηπιαγωγείο μέχρι και το γυμνάσιο να εντάξει με σύγχρονες θεματικές ενότητες (π.χ. κυκλοφοριακή αγωγή-οδική ασφάλεια, περιβάλλον, υγιεινή, ευαισθητοποίηση κατά της βίας, σχολικός επαγγελματισμός κ.ά).
Και μάλιστα συνεχίζει το άρθρο ότι θα υπάρξει αλλαγή προγραμμάτων σπουδών με την αντικατάσταση αρκετών υφιστάμενων βιβλίων που θα φτάνουν μέχρι και τα 180, κάτω όμως από έναν μοντέρνο τρόπο διδασκαλίας που θα έχει δύο σκέλη, το θεωρικό και το βιωματικό.
Αυτό είναι το Κλειδί της ικανοποιητικής επίλυσης των δύο προβλημάτων που ταλανίζουν την κοινωνίας μας. Τα τροχαία δυστυχήματα και η περιβαλλοντική ευαισθησία.
Αυτά τα ζητήματα δεν μπορούν να λυθούν με μέτρα που έχουν μόνο κατασταλτικό χαρακτήρα ή κύκλου σεμιναρίων, αλλά πρέπει να γίνουν κομμάτια της κουλτούρα μας, της συμπεριφοράς μας, του ήθους μας. Οι δυτικές χώρες τα έχουν επιλύσει δραστικά μέσα τα σχολεία και τη συνεχή εκπαίδευση σ’ όλες τις ηλικίες (δια βίου μάθηση).
Αν δεν μάθει κανείς από παιδική ηλικία τη σημασία της οδική ασφάλεια και την οικολογική συνειδητοποίηση ως κοινωνικά αγαθά δεν μπορεί εύκολα να αφομοιώσει το αντίκτυπο των δύο αυτών δράσεων και αντιδράσεων. Η κοινωνία της τεχνολογίας και της ψηφιακής συμπεριφοράς ενδείκνυται ως κατάλληλη μορφή σχολικού-μαθησιακού πλαισίου, ώστε τα παιδιά να τα ζυμώσουν «εύπεπτα» με συνοδεία όμως εκπαιδευτικών κρατικών προγραμμάτων που τα υποστηρίζουν, που τα ενισχύουν, που τα καθιερώνουν.
Και όπως έλεγε και ο Πυθαγόρας «Θεμέλιο κάθε πολιτείας είναι η ανατροφή των νέων»…
