Η επέτειος για την Ελληνική Επανάσταση του 1821, λίγο πριν τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την έναρξή της, μάς βρίσκει απέναντι σε μια οικουμενική κρίση. Αντιμέτωπους με την απειλή, την αβεβαιότητα, την επίφοβη αδυναμία να φανταστούμε το μέλλον της χώρας μας και ολόκληρης της Ανθρωπότητας.
Ο κίνδυνος από τόσο βαθειές, κοσμογονικές κρίσεις είναι να κλειστεί ο καθένας στον μικρόκοσμό του, στον αγώνα να διασωθεί, να επιζήσει. Η ευκαιρία είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι η σωτηρία δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, με κοινή προσπάθεια, αλληλεγγύη και ενσυναίσθηση. Συνειδητοποιούμε ότι σήμερα, κατ’ αναλογία του 1821, η εμπροσθοφυλακή του Αγώνα δεν είναι οι καπεταναίοι, αλλά οι γιατροί, οι νοσηλευτές, η επιστήμη και το εθνικό σύστημα υγείας.
Ας διατρανώσουμε τη βούλησή μας ότι μετά την έξοδο από την πανδημική κρίση, θα αποκαταστήσουμε τη δικαιοσύνη στο κοινωνικό μας σύστημα, οικοδομώντας ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος για όλους. Ας διατρανώσουμε επίσης την ομοψυχία μας σε οποιαδήποτε απειλή κατά της Εθνικής μας κυριαρχίας. Ας ξαναχτίσουμε τη ζωή μας με βάση τις διαχρονικές αξίες της Αλληλεγγύης, της Ελευθερίας και των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων που ενέπνευσαν και την Επανάσταση των προγόνων μας.
