Ακρότητες, μίσος, διχασμός, περιορισμοί σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην πιο «ελεύθερη», ανεπτυγμένη και «δημοκρατική» χώρα του κόσμου.Από τη μια η οργή, μετά την αποτρόπαια και απίστευτη δολοφονία πολίτη από αστυνομικό που τον πατούσε στο λαιμό. Η δικαιολογημένη οργή δεν μπορεί να εκτονώνεται όμως με καταστροφές και λεηλασίες απέναντι σε αθώους πολίτες και επιχειρήσεις, πολλοί από τους οποίους βιώνουν οι ίδιοι τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Οι προβληματισμοί με το περιστατικό της δολοφονίας είναι ευρύτεροι. Γιατί και οι συνάδελφοι του αστυνομικού δεν έκαναν τίποτα για να τον σταματήσουν, ενώ και οι παραβρισκόμενοι προτίμησαν να βιντεοσκοπούν, αντί να εξαντλήσουν με πιο ενεργό τρόπο όλα τα δυνατά περιθώρια για να τον σώσουν. Μηνύματα των καιρών;…
Από την άλλη ο Τραμπ που όλες αυτές οι καταστροφές του δίνουν την ευκαιρία να εμφανίζεται ως θύμα ότι «πάνε να τον ρίξουν» και ως υπερασπιστής της ομαλότητας και της ηρεμίας, ενώ ο ίδιος σπέρνει συστηματικά τους σπόρους του διχασμού εντός και εκτός Αμερικής.
Χαρακτηριστική περίπτωση ότι ο ίδιος δεν αντέχει χωρίς τα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία είναι καλά για να επιτίθεται στους άλλους, αλλά απειλεί ακόμα και με λουκέτο όταν του ασκούν κριτική. Γενικά δεν μπορεί την κριτική.Επιτίθεται στους δημοσιογράφους που τολμούν να του κάνουν «δύσκολες» ερωτήσεις. Ακόμα χειρότερο είναι ότι τόσοι πολλοί πολίτες τον στήριξαν και ακόμα τον στηρίζουν.
Μέρη ενός πάζλ που διαμορφώνεται με τρόπο ανησυχητικό, θλιβερό και δεν αφορά μόνον την Αμερική.
Τα δεδομένα μπορεί να διαφέρουν από χώρα σε χώρα, αλλά ο λαϊκισμός με αυταρχικές συμπεριφορές και η επιδίωξη του διχασμού είναι γενικότερο ζήτημα.
Δυστυχώς υπάρχουν ηγέτες (όπως δίπλα μας εξ ανατολών) που χειραγωγούν το κοινό αίσθημα με τέτοιους τρόπους και διαιωνίζουν την παραμονή τους στην εξουσία, αλλά και οπαδοί αντίστοιχων πολιτικών σε όλο τον κόσμο.
Ο προβληματισμός έντονος για τις γενικότερες τάσεις και προοπτικές στην πολιτική, την οικονομία, τις διεθνείς σχέσεις, τις κοινωνικές σχέσεις, τις ηθικές αξίες, για το πώς διαμορφώνεται η νέα τάξη πραγμάτων σε έναν κόσμο που αλλάζει.
Η εξίσωση είναι δύσκολη και έχει πολλές παραμέτρους όπως η φτώχια, η ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός που μπορεί να διευκολύνουν τη χειραγώγηση και να λειτουργήσουν ως πυριτιδαποθήκη, συμβάλλοντας ώστε ολοκληρωτικές καταστάσεις που στο παρελθόν είχαν οδηγήσει ακόμα και σε καταστροφικά αποτελέσματα, να φαντάζουν ως «ενδεδειγμένες» λύσεις.
Αλίμονο αν αδιαφορούμε σε φαινόμενα σαν και αυτά και τα ξεπερνάμε χωρίς να μας κάνουν αίσθηση. Πολύ περισσότερο να τα επικροτούμε.Οι κίνδυνοι θα είναι μεγάλοι και πιθανόν ολέθριοι.
*Οικονομολόγος, δημοτικός σύμβουλος δήμου Θηβαίων